20 augustus Bernardus van Clairvaux (ca. 1090 -1153)
Honing, water, zoet en goed
Bernardus van Clairveaux was één van de eerste monniken in het Franse Citeaux waar de cisterziënzer orde ontstond als een afsplitsing van de benedictijner kloosterorde.
Bernardus werd de grote hervormer van de cisterciënzer orde en later abt van Clairvaux. Hij wordt wel ‘honingzoete leraar’ genoemd en wordt soms afgebeeld met bijenkorf en een zwerm bijen. Honing symboliseert het goede: zoals het leven bedoeld is. Het is daarom een beeld van zegen: een land van melk en honing betekent voorspoed en vruchtbaarheid (Exodus 3,8).
Het woord ‘cisterne’ staat voor bron, een ondergronds waterbekken. De cisterciënzers wilden terugkeren naar de Bron van hun leven en kozen daarvoor dikwijls, anders dan benedictijnen, een lage nederige plaats bij het water om zich te vestigen.
Praktijk
De nieuw gebouwde Cisterziënzer abdij Koningsoord in Oosterbeek bij Arnhem is één van de groene kloosters in Nederland die in deze traditie staat. De oude waterbron op het terrein heeft een plek gekregen in de nieuwe pandhoftuin, een pomp herinnert daaraan. Meer weten over de bezieling en praktijk van deze zusters? Zie Koningsoord.org
