De Groene kalender

Vieren of gedenken, in alle rust of met elkaar.

Laat je inspireren door oude gewoontes, groene symboliek, markante personen, inspirerende initiatieven, smaakvolle recepten, toepasselijke teksten, en praktische tips.

 

dec
7
wo
Ambrosius
dec 7 hele dag

 

7 december Ambrosius van Milaan (ca. 339-342)

Zoet als honing

 

 

 

 

 

 

 

 

‘Ambrosius, patroon van bijen en spreeuwen, houdt van waaien en sneeuwen.’

 

Ambrosius is een groot prediker, schrijver, en dichter van hymnen, met name over licht dat het duister overwint.

Als kind lag hij, volgens een legende, met open mond te slapen terwijl bijen die vulden met honing. Zijn woorden zouden ‘zo zoet zijn als honing’ (zoals een Psalm zegt).

Hij werd bisschop van Milaan en wordt met Augustinus, Gregorius de Grote en Hiëronymus gerekend tot de 4 grote Westerse kerkvaders.

 

 

 

dec
13
di
Lucia van Syracuse
dec 13 hele dag

 

13 december Lucia van Syracuse († 300)

Licht dragen

 

 

 

 

 

 

 

 

Lucia betekent ‘lichtdraagster’. Met name in Zweden wordt Lucia feestelijk herdacht. Meisjes dragen op hun hoofd een vaak groene kaarsenkroon met vijf of zeven kaarsen. Zo zijn zij op deze dag ‘draagsters van het licht’. Zij delen speciale “Luciabroodjes” uit (met saffraan).

Volgens een legende bezocht Lucia met haar zieke moeder het graf van de heilige Agatha (gestorven in de 3e eeuw in Catania), waarna haar moeder genas. Dankbaar schonk Lucia toen al haar bezit aan de armen. In een andere legende wordt verhaald hoe zij in de catacomben afdaalde om brood te brengen aan christenen die zich daar schuil hielden om te ontkomen aan vervolging. Zij droeg daarbij een kaars op haar hoofd als licht op haar pad.

 

Boom

– Sint-Luciakers is een volksnaam voor de Weichselboom. De boom is verwant aan de kers en wordt ook wel boerenpruim genoemd. Het hout heeft een goede geur. In het Duits wordt deze boom ook wel Sankt-Lucienholz genoemd, in het Frans Bois de Saint-Lucie.

 

Kruid

– Valkruid (Arnica montana ) of wolverlei heeft de volksnaam Sint Luciaanskruid. Hildegard van Bingen (1098-1179) noemt de plant Wolfislegena. Het was een bekend wondkruid waarvoor men de wortel gebruikte. Tegenwoordig wordt tinctuur uit bloemen nog in de volksgeneeskunde gebruikt. Wellicht dat door de combinatie van de vermeende heilzame werking en de lichte zonnige kleur van de bloem dit kruid aan Lucia herinnerde.

 

Arnica
Arnica

 

Recepten

 

 

nov
30
do
Andreas
nov 30 hele dag

  

30 november Andreas de apostel

Nog één keer vis eten

 

    

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Andreas, de apostel, was visser. Hij wordt afgebeeld met een schuin, gekanteld kruis.

 

Na 30 november viste men niet meer en tot Kerstmis at men zelfs geen vis: het is de periode van de adventstijd, die ook als vastentijd werd gezien.

Nog steeds is dit zo in de Oosters-Orthodoxe Kerken.

 

Recepten

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

dec
7
do
Ambrosius
dec 7 hele dag

 

7 december Ambrosius van Milaan (ca. 339-342)

Zoet als honing

 

 

 

 

 

 

 

 

‘Ambrosius, patroon van bijen en spreeuwen, houdt van waaien en sneeuwen.’

 

Ambrosius is een groot prediker, schrijver, en dichter van hymnen, met name over licht dat het duister overwint.

Als kind lag hij, volgens een legende, met open mond te slapen terwijl bijen die vulden met honing. Zijn woorden zouden ‘zo zoet zijn als honing’ (zoals een Psalm zegt).

Hij werd bisschop van Milaan en wordt met Augustinus, Gregorius de Grote en Hiëronymus gerekend tot de 4 grote Westerse kerkvaders.

 

 

 

dec
13
wo
Lucia van Syracuse
dec 13 hele dag

 

13 december Lucia van Syracuse († 300)

Licht dragen

 

 

 

 

 

 

 

 

Lucia betekent ‘lichtdraagster’. Met name in Zweden wordt Lucia feestelijk herdacht. Meisjes dragen op hun hoofd een vaak groene kaarsenkroon met vijf of zeven kaarsen. Zo zijn zij op deze dag ‘draagsters van het licht’. Zij delen speciale “Luciabroodjes” uit (met saffraan).

Volgens een legende bezocht Lucia met haar zieke moeder het graf van de heilige Agatha (gestorven in de 3e eeuw in Catania), waarna haar moeder genas. Dankbaar schonk Lucia toen al haar bezit aan de armen. In een andere legende wordt verhaald hoe zij in de catacomben afdaalde om brood te brengen aan christenen die zich daar schuil hielden om te ontkomen aan vervolging. Zij droeg daarbij een kaars op haar hoofd als licht op haar pad.

 

Boom

– Sint-Luciakers is een volksnaam voor de Weichselboom. De boom is verwant aan de kers en wordt ook wel boerenpruim genoemd. Het hout heeft een goede geur. In het Duits wordt deze boom ook wel Sankt-Lucienholz genoemd, in het Frans Bois de Saint-Lucie.

 

Kruid

– Valkruid (Arnica montana ) of wolverlei heeft de volksnaam Sint Luciaanskruid. Hildegard van Bingen (1098-1179) noemt de plant Wolfislegena. Het was een bekend wondkruid waarvoor men de wortel gebruikte. Tegenwoordig wordt tinctuur uit bloemen nog in de volksgeneeskunde gebruikt. Wellicht dat door de combinatie van de vermeende heilzame werking en de lichte zonnige kleur van de bloem dit kruid aan Lucia herinnerde.

 

Arnica
Arnica

 

Recepten

 

 

mei
19
zo
Pinksteren
mei 19 hele dag

 

19 mei Pinksteren

Vijftig vogels in een kloostertuin

 

vogels

vogels

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Duif

 

De duif is vaak op afbeeldingen te zien. De duif is in de christelijke traditie een verwijzing naar de Geest. Het is de geest die van God uitgaat. Na Jezus’ dood is het ook zijn geest die in mensen werkzaam wordt.

De evangelist Lucas vertelt in zijn boek Handelingen (1 en 2) hoe op ‘Pinksteren’ (wat betekent: de vijftigste dag, na Pasen) volgelingen van Jezus ‘gedoopt worden’ en ‘vervuld raken’ met heilige Geest, een heftig gebeuren dat beschreven wordt in termen van hevige wind en tongen van vuur. Deze ‘uitstorting van geest’ wordt wel opgevat als het begin van de christelijke kerk.

Doop en duif doen aan elkaar denken, zoals bij Jezus’ doop. Soms worden de apostelen als 12 duiven afgebeeld. De duif was ook altijd een symbool van nieuw leven (Noach), vrede (Pax Christi) en vrijheid (vrij in Christus).

 

Veni Sante Spiritus

De roep om de geest heeft door de eeuwen heen in muziek op vele manieren geklonken:

Kom, heilige Geest, Gij vogel Gods,

Daal neder waar Gij wordt verwacht

(…) Er is geen licht dan waar Gij zijt,

uw vleugels breidt, uw vleugels strekt

(tekst Ad ven Besten, Liedboek 680)

 

 

In de Middeleeuwen werd het gewoonte om in de liturgie op Pinksteren tijdens het zingen van Veni Sancte Spiritus een houten vogel aan een touw vanuit het gewelf in de kerk te laten neerdalen. Het gebruik om rozenblaadjes over de hoofden van mensen te laten neerdwarrelen doet daaraan denken. (Bron: Volksgebruiken in de loop van het liturgisch jaar, Jozef Lamberts, 2001)

Kunstenaar Frederick Franck (1909-2006) maakte een beeld van Franciscus van Assisi waarbij vijftig vogels uit diens hand de vrijheid kiezen. In de kloostertuin van de minderbroeders franciscanen in Megen is een kopie van dit beeld te zien (hierboven afgebeeld).

 

Vuur

De verborgen aanwezigheid van de Eeuwige, in vuur, was geen onbekend beeld:

De Sinaï was volledig in rook gehuld, want de HEER was daarop neergedaald in vuur. (Exodus 19, 18). Het is vuur dat mensen in beweging zet en inspireert:

Geschenk uit de hemel, mensen van vuur,

door de Geest bewogen

met Gods Rijk voor ogen.

Kom, vervul ons, Geest, dit uur.

Andries Govaart, in: Liedboek 702: 3,

zie ook diens website anderszins.eu

 

 

Recept

– Rabarbervuur, zie www.sameneerlijketen.nl

 

Schikken

– Zie www.symbolischschikken.nl

 

Verhaal

  • Het beeld met 50 vogels van Fredrick Franck is te zien in de kloostertuin in Megen

 

Vieren

Zie www.scheppingvieren.nl, trefwoorden Pinksteren, vuur, duif, vijftig

 

Duif en sperwer

 

“Mijn God” – zoo sprak de duif – “is innig zacht,

Heeft donzen wieken, en bemint ons allen;

Almachtig, heerscht hij over duizend-tallen

En houdt op ieglijk duifje trouwe wacht.”

 

De sperwer sprak: “Mijn God heeft vlucht en kracht,

En kan op eens uit hooger luchten vallen,

En die Volmaakte laat een juich-kreet schallen,

Wanneer zijn schoone neb een doffer slacht.”

 

Zoo keven zij; de een riep: “Gij lastert God” –

En de ander: “Gij zijt dom” – “Gij wilt mij krenken” –

– “Godloochenaar! – Gij drijft met God den spot!”

 

Een uil, vol wijsheid, zag ik stilte wenken;

Die sprak: “Verdraagt elkaar, en weest niet zot,

Daar wij ons, allen, God met vleugels denken.” –

 

Jacques Perk, uit: Gedichten (Van Looy, Amsterdam, 1910)

 

nov
30
za
Andreas
nov 30 hele dag

  

30 november Andreas de apostel

Nog één keer vis eten

 

    

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Andreas, de apostel, was visser. Hij wordt afgebeeld met een schuin, gekanteld kruis.

 

Na 30 november viste men niet meer en tot Kerstmis at men zelfs geen vis: het is de periode van de adventstijd, die ook als vastentijd werd gezien.

Nog steeds is dit zo in de Oosters-Orthodoxe Kerken.

 

Recepten

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

dec
1
zo
1e zondag van de Advent
dec 1 hele dag

 

4 weken voor kerst: Advent

Groen van hoop en verwachting

 

 

Advent verwijst naar het latijnse woord voor ‘ komen’. Het is een periode van inkeer en bezinning van minimaal vier weken als voorbereiding op Kerstmis: vanaf kerstavond 24 december wordt de komst (geboorte) van Jezus gevierd. De eerste adventszondag valt meestal eind november, soms begin december.

Ofschoon de kerkelijke, liturgische kleur in deze periode paars is, wordt in de advent uitgezien naar licht, naar een nieuwe toekomst, naar nieuw leven (groen).

Een groene olijfboom is in de bijbel beeld van een rechtvaardig mens (Psalm 52,10). Groen is de kleur van nieuw leven, de kleur van de lente. Altijd groene bomen, denk aan coniferen zoals spar, den, en thuja (levensboom), kunnen worden ervaren als blijvende hoop op vernieuwing van het leven. In de wintertijd, als de loofbomen kaal zijn, houdt het groen van deze bomen de hoop en verwachting wakker.

In 2020 valt de dag op 29 november.

 

 

Groene Krans

Een krans, beeld van eeuwigheid, beeld een kringloop in de tijd uit. De cirkel die zonder begin of einde is, herinnert aan God. In de bijbel is er sprake van een krans van gerechtigheid (2 Timoteüs 4,8) en een nooit verwelkende krans van heerlijkheid (1 Petrus 5,4).

 

twijg

 

Een stronk, een nieuwe twijg

Jezus’ geboorte werd verbonden met een tekst uit het boek Jesaja:

“Een twijg ontspruit aan de stronk van Isaï,

een telg ontbloeit aan zijn wortels” (Jesaja 11,1)

De stronk is hier beeld van hoop en verwachting, de twijg is de verwezenlijking van die hoop (Ezechiël, 17,22-23).

 

Recepten

– zie www.sameneerlijketen.nl /Advent

 

Schikken

– zie www.symbolischschikken.nl /Advent

 

Vieren

– in de adventsperiode klinkt telkens bij een psalm het terugkerende gezongen refrein (antifoon):

Heer der hemelse machten, breng Gij ons de keer:

In het licht van uw aanschijn bevrijding (Psalm 80)

zie www.scheppingvieren.nl /Advent

 

dec
7
za
Ambrosius
dec 7 hele dag

 

7 december Ambrosius van Milaan (ca. 339-342)

Zoet als honing

 

 

 

 

 

 

 

 

‘Ambrosius, patroon van bijen en spreeuwen, houdt van waaien en sneeuwen.’

 

Ambrosius is een groot prediker, schrijver, en dichter van hymnen, met name over licht dat het duister overwint.

Als kind lag hij, volgens een legende, met open mond te slapen terwijl bijen die vulden met honing. Zijn woorden zouden ‘zo zoet zijn als honing’ (zoals een Psalm zegt).

Hij werd bisschop van Milaan en wordt met Augustinus, Gregorius de Grote en Hiëronymus gerekend tot de 4 grote Westerse kerkvaders.

 

 

 

dec
13
vr
Lucia van Syracuse
dec 13 hele dag

 

13 december Lucia van Syracuse († 300)

Licht dragen

 

 

 

 

 

 

 

 

Lucia betekent ‘lichtdraagster’. Met name in Zweden wordt Lucia feestelijk herdacht. Meisjes dragen op hun hoofd een vaak groene kaarsenkroon met vijf of zeven kaarsen. Zo zijn zij op deze dag ‘draagsters van het licht’. Zij delen speciale “Luciabroodjes” uit (met saffraan).

Volgens een legende bezocht Lucia met haar zieke moeder het graf van de heilige Agatha (gestorven in de 3e eeuw in Catania), waarna haar moeder genas. Dankbaar schonk Lucia toen al haar bezit aan de armen. In een andere legende wordt verhaald hoe zij in de catacomben afdaalde om brood te brengen aan christenen die zich daar schuil hielden om te ontkomen aan vervolging. Zij droeg daarbij een kaars op haar hoofd als licht op haar pad.

 

Boom

– Sint-Luciakers is een volksnaam voor de Weichselboom. De boom is verwant aan de kers en wordt ook wel boerenpruim genoemd. Het hout heeft een goede geur. In het Duits wordt deze boom ook wel Sankt-Lucienholz genoemd, in het Frans Bois de Saint-Lucie.

 

Kruid

– Valkruid (Arnica montana ) of wolverlei heeft de volksnaam Sint Luciaanskruid. Hildegard van Bingen (1098-1179) noemt de plant Wolfislegena. Het was een bekend wondkruid waarvoor men de wortel gebruikte. Tegenwoordig wordt tinctuur uit bloemen nog in de volksgeneeskunde gebruikt. Wellicht dat door de combinatie van de vermeende heilzame werking en de lichte zonnige kleur van de bloem dit kruid aan Lucia herinnerde.

 

Arnica
Arnica

 

Recepten

 

 

mei
19
ma
Pinksteren
mei 19 hele dag

 

19 mei Pinksteren

Vijftig vogels in een kloostertuin

 

vogels

vogels

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Duif

 

De duif is vaak op afbeeldingen te zien. De duif is in de christelijke traditie een verwijzing naar de Geest. Het is de geest die van God uitgaat. Na Jezus’ dood is het ook zijn geest die in mensen werkzaam wordt.

De evangelist Lucas vertelt in zijn boek Handelingen (1 en 2) hoe op ‘Pinksteren’ (wat betekent: de vijftigste dag, na Pasen) volgelingen van Jezus ‘gedoopt worden’ en ‘vervuld raken’ met heilige Geest, een heftig gebeuren dat beschreven wordt in termen van hevige wind en tongen van vuur. Deze ‘uitstorting van geest’ wordt wel opgevat als het begin van de christelijke kerk.

Doop en duif doen aan elkaar denken, zoals bij Jezus’ doop. Soms worden de apostelen als 12 duiven afgebeeld. De duif was ook altijd een symbool van nieuw leven (Noach), vrede (Pax Christi) en vrijheid (vrij in Christus).

 

Veni Sante Spiritus

De roep om de geest heeft door de eeuwen heen in muziek op vele manieren geklonken:

Kom, heilige Geest, Gij vogel Gods,

Daal neder waar Gij wordt verwacht

(…) Er is geen licht dan waar Gij zijt,

uw vleugels breidt, uw vleugels strekt

(tekst Ad ven Besten, Liedboek 680)

 

 

In de Middeleeuwen werd het gewoonte om in de liturgie op Pinksteren tijdens het zingen van Veni Sancte Spiritus een houten vogel aan een touw vanuit het gewelf in de kerk te laten neerdalen. Het gebruik om rozenblaadjes over de hoofden van mensen te laten neerdwarrelen doet daaraan denken. (Bron: Volksgebruiken in de loop van het liturgisch jaar, Jozef Lamberts, 2001)

Kunstenaar Frederick Franck (1909-2006) maakte een beeld van Franciscus van Assisi waarbij vijftig vogels uit diens hand de vrijheid kiezen. In de kloostertuin van de minderbroeders franciscanen in Megen is een kopie van dit beeld te zien (hierboven afgebeeld).

 

Vuur

De verborgen aanwezigheid van de Eeuwige, in vuur, was geen onbekend beeld:

De Sinaï was volledig in rook gehuld, want de HEER was daarop neergedaald in vuur. (Exodus 19, 18). Het is vuur dat mensen in beweging zet en inspireert:

Geschenk uit de hemel, mensen van vuur,

door de Geest bewogen

met Gods Rijk voor ogen.

Kom, vervul ons, Geest, dit uur.

Andries Govaart, in: Liedboek 702: 3,

zie ook diens website anderszins.eu

 

 

Recept

– Rabarbervuur, zie www.sameneerlijketen.nl

 

Schikken

– Zie www.symbolischschikken.nl

 

Verhaal

  • Het beeld met 50 vogels van Fredrick Franck is te zien in de kloostertuin in Megen

 

Vieren

Zie www.scheppingvieren.nl, trefwoorden Pinksteren, vuur, duif, vijftig

 

Duif en sperwer

 

“Mijn God” – zoo sprak de duif – “is innig zacht,

Heeft donzen wieken, en bemint ons allen;

Almachtig, heerscht hij over duizend-tallen

En houdt op ieglijk duifje trouwe wacht.”

 

De sperwer sprak: “Mijn God heeft vlucht en kracht,

En kan op eens uit hooger luchten vallen,

En die Volmaakte laat een juich-kreet schallen,

Wanneer zijn schoone neb een doffer slacht.”

 

Zoo keven zij; de een riep: “Gij lastert God” –

En de ander: “Gij zijt dom” – “Gij wilt mij krenken” –

– “Godloochenaar! – Gij drijft met God den spot!”

 

Een uil, vol wijsheid, zag ik stilte wenken;

Die sprak: “Verdraagt elkaar, en weest niet zot,

Daar wij ons, allen, God met vleugels denken.” –

 

Jacques Perk, uit: Gedichten (Van Looy, Amsterdam, 1910)

 

nov
30
zo
Andreas
nov 30 hele dag

  

30 november Andreas de apostel

Nog één keer vis eten

 

    

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Andreas, de apostel, was visser. Hij wordt afgebeeld met een schuin, gekanteld kruis.

 

Na 30 november viste men niet meer en tot Kerstmis at men zelfs geen vis: het is de periode van de adventstijd, die ook als vastentijd werd gezien.

Nog steeds is dit zo in de Oosters-Orthodoxe Kerken.

 

Recepten

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

dec
1
ma
1e zondag van de Advent
dec 1 hele dag

 

4 weken voor kerst: Advent

Groen van hoop en verwachting

 

 

Advent verwijst naar het latijnse woord voor ‘ komen’. Het is een periode van inkeer en bezinning van minimaal vier weken als voorbereiding op Kerstmis: vanaf kerstavond 24 december wordt de komst (geboorte) van Jezus gevierd. De eerste adventszondag valt meestal eind november, soms begin december.

Ofschoon de kerkelijke, liturgische kleur in deze periode paars is, wordt in de advent uitgezien naar licht, naar een nieuwe toekomst, naar nieuw leven (groen).

Een groene olijfboom is in de bijbel beeld van een rechtvaardig mens (Psalm 52,10). Groen is de kleur van nieuw leven, de kleur van de lente. Altijd groene bomen, denk aan coniferen zoals spar, den, en thuja (levensboom), kunnen worden ervaren als blijvende hoop op vernieuwing van het leven. In de wintertijd, als de loofbomen kaal zijn, houdt het groen van deze bomen de hoop en verwachting wakker.

In 2020 valt de dag op 29 november.

 

 

Groene Krans

Een krans, beeld van eeuwigheid, beeld een kringloop in de tijd uit. De cirkel die zonder begin of einde is, herinnert aan God. In de bijbel is er sprake van een krans van gerechtigheid (2 Timoteüs 4,8) en een nooit verwelkende krans van heerlijkheid (1 Petrus 5,4).

 

twijg

 

Een stronk, een nieuwe twijg

Jezus’ geboorte werd verbonden met een tekst uit het boek Jesaja:

“Een twijg ontspruit aan de stronk van Isaï,

een telg ontbloeit aan zijn wortels” (Jesaja 11,1)

De stronk is hier beeld van hoop en verwachting, de twijg is de verwezenlijking van die hoop (Ezechiël, 17,22-23).

 

Recepten

– zie www.sameneerlijketen.nl /Advent

 

Schikken

– zie www.symbolischschikken.nl /Advent

 

Vieren

– in de adventsperiode klinkt telkens bij een psalm het terugkerende gezongen refrein (antifoon):

Heer der hemelse machten, breng Gij ons de keer:

In het licht van uw aanschijn bevrijding (Psalm 80)

zie www.scheppingvieren.nl /Advent

 

dec
7
zo
Ambrosius
dec 7 hele dag

 

7 december Ambrosius van Milaan (ca. 339-342)

Zoet als honing

 

 

 

 

 

 

 

 

‘Ambrosius, patroon van bijen en spreeuwen, houdt van waaien en sneeuwen.’

 

Ambrosius is een groot prediker, schrijver, en dichter van hymnen, met name over licht dat het duister overwint.

Als kind lag hij, volgens een legende, met open mond te slapen terwijl bijen die vulden met honing. Zijn woorden zouden ‘zo zoet zijn als honing’ (zoals een Psalm zegt).

Hij werd bisschop van Milaan en wordt met Augustinus, Gregorius de Grote en Hiëronymus gerekend tot de 4 grote Westerse kerkvaders.

 

 

 

dec
13
za
Lucia van Syracuse
dec 13 hele dag

 

13 december Lucia van Syracuse († 300)

Licht dragen

 

 

 

 

 

 

 

 

Lucia betekent ‘lichtdraagster’. Met name in Zweden wordt Lucia feestelijk herdacht. Meisjes dragen op hun hoofd een vaak groene kaarsenkroon met vijf of zeven kaarsen. Zo zijn zij op deze dag ‘draagsters van het licht’. Zij delen speciale “Luciabroodjes” uit (met saffraan).

Volgens een legende bezocht Lucia met haar zieke moeder het graf van de heilige Agatha (gestorven in de 3e eeuw in Catania), waarna haar moeder genas. Dankbaar schonk Lucia toen al haar bezit aan de armen. In een andere legende wordt verhaald hoe zij in de catacomben afdaalde om brood te brengen aan christenen die zich daar schuil hielden om te ontkomen aan vervolging. Zij droeg daarbij een kaars op haar hoofd als licht op haar pad.

 

Boom

– Sint-Luciakers is een volksnaam voor de Weichselboom. De boom is verwant aan de kers en wordt ook wel boerenpruim genoemd. Het hout heeft een goede geur. In het Duits wordt deze boom ook wel Sankt-Lucienholz genoemd, in het Frans Bois de Saint-Lucie.

 

Kruid

– Valkruid (Arnica montana ) of wolverlei heeft de volksnaam Sint Luciaanskruid. Hildegard van Bingen (1098-1179) noemt de plant Wolfislegena. Het was een bekend wondkruid waarvoor men de wortel gebruikte. Tegenwoordig wordt tinctuur uit bloemen nog in de volksgeneeskunde gebruikt. Wellicht dat door de combinatie van de vermeende heilzame werking en de lichte zonnige kleur van de bloem dit kruid aan Lucia herinnerde.

 

Arnica
Arnica

 

Recepten

 

 

mei
19
di
Pinksteren
mei 19 hele dag

 

19 mei Pinksteren

Vijftig vogels in een kloostertuin

 

vogels

vogels

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Duif

 

De duif is vaak op afbeeldingen te zien. De duif is in de christelijke traditie een verwijzing naar de Geest. Het is de geest die van God uitgaat. Na Jezus’ dood is het ook zijn geest die in mensen werkzaam wordt.

De evangelist Lucas vertelt in zijn boek Handelingen (1 en 2) hoe op ‘Pinksteren’ (wat betekent: de vijftigste dag, na Pasen) volgelingen van Jezus ‘gedoopt worden’ en ‘vervuld raken’ met heilige Geest, een heftig gebeuren dat beschreven wordt in termen van hevige wind en tongen van vuur. Deze ‘uitstorting van geest’ wordt wel opgevat als het begin van de christelijke kerk.

Doop en duif doen aan elkaar denken, zoals bij Jezus’ doop. Soms worden de apostelen als 12 duiven afgebeeld. De duif was ook altijd een symbool van nieuw leven (Noach), vrede (Pax Christi) en vrijheid (vrij in Christus).

 

Veni Sante Spiritus

De roep om de geest heeft door de eeuwen heen in muziek op vele manieren geklonken:

Kom, heilige Geest, Gij vogel Gods,

Daal neder waar Gij wordt verwacht

(…) Er is geen licht dan waar Gij zijt,

uw vleugels breidt, uw vleugels strekt

(tekst Ad ven Besten, Liedboek 680)

 

 

In de Middeleeuwen werd het gewoonte om in de liturgie op Pinksteren tijdens het zingen van Veni Sancte Spiritus een houten vogel aan een touw vanuit het gewelf in de kerk te laten neerdalen. Het gebruik om rozenblaadjes over de hoofden van mensen te laten neerdwarrelen doet daaraan denken. (Bron: Volksgebruiken in de loop van het liturgisch jaar, Jozef Lamberts, 2001)

Kunstenaar Frederick Franck (1909-2006) maakte een beeld van Franciscus van Assisi waarbij vijftig vogels uit diens hand de vrijheid kiezen. In de kloostertuin van de minderbroeders franciscanen in Megen is een kopie van dit beeld te zien (hierboven afgebeeld).

 

Vuur

De verborgen aanwezigheid van de Eeuwige, in vuur, was geen onbekend beeld:

De Sinaï was volledig in rook gehuld, want de HEER was daarop neergedaald in vuur. (Exodus 19, 18). Het is vuur dat mensen in beweging zet en inspireert:

Geschenk uit de hemel, mensen van vuur,

door de Geest bewogen

met Gods Rijk voor ogen.

Kom, vervul ons, Geest, dit uur.

Andries Govaart, in: Liedboek 702: 3,

zie ook diens website anderszins.eu

 

 

Recept

– Rabarbervuur, zie www.sameneerlijketen.nl

 

Schikken

– Zie www.symbolischschikken.nl

 

Verhaal

  • Het beeld met 50 vogels van Fredrick Franck is te zien in de kloostertuin in Megen

 

Vieren

Zie www.scheppingvieren.nl, trefwoorden Pinksteren, vuur, duif, vijftig

 

Duif en sperwer

 

“Mijn God” – zoo sprak de duif – “is innig zacht,

Heeft donzen wieken, en bemint ons allen;

Almachtig, heerscht hij over duizend-tallen

En houdt op ieglijk duifje trouwe wacht.”

 

De sperwer sprak: “Mijn God heeft vlucht en kracht,

En kan op eens uit hooger luchten vallen,

En die Volmaakte laat een juich-kreet schallen,

Wanneer zijn schoone neb een doffer slacht.”

 

Zoo keven zij; de een riep: “Gij lastert God” –

En de ander: “Gij zijt dom” – “Gij wilt mij krenken” –

– “Godloochenaar! – Gij drijft met God den spot!”

 

Een uil, vol wijsheid, zag ik stilte wenken;

Die sprak: “Verdraagt elkaar, en weest niet zot,

Daar wij ons, allen, God met vleugels denken.” –

 

Jacques Perk, uit: Gedichten (Van Looy, Amsterdam, 1910)

 

nov
30
ma
Andreas
nov 30 hele dag

  

30 november Andreas de apostel

Nog één keer vis eten

 

    

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Andreas, de apostel, was visser. Hij wordt afgebeeld met een schuin, gekanteld kruis.

 

Na 30 november viste men niet meer en tot Kerstmis at men zelfs geen vis: het is de periode van de adventstijd, die ook als vastentijd werd gezien.

Nog steeds is dit zo in de Oosters-Orthodoxe Kerken.

 

Recepten

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

dec
1
di
1e zondag van de Advent
dec 1 hele dag

 

4 weken voor kerst: Advent

Groen van hoop en verwachting

 

 

Advent verwijst naar het latijnse woord voor ‘ komen’. Het is een periode van inkeer en bezinning van minimaal vier weken als voorbereiding op Kerstmis: vanaf kerstavond 24 december wordt de komst (geboorte) van Jezus gevierd. De eerste adventszondag valt meestal eind november, soms begin december.

Ofschoon de kerkelijke, liturgische kleur in deze periode paars is, wordt in de advent uitgezien naar licht, naar een nieuwe toekomst, naar nieuw leven (groen).

Een groene olijfboom is in de bijbel beeld van een rechtvaardig mens (Psalm 52,10). Groen is de kleur van nieuw leven, de kleur van de lente. Altijd groene bomen, denk aan coniferen zoals spar, den, en thuja (levensboom), kunnen worden ervaren als blijvende hoop op vernieuwing van het leven. In de wintertijd, als de loofbomen kaal zijn, houdt het groen van deze bomen de hoop en verwachting wakker.

In 2020 valt de dag op 29 november.

 

 

Groene Krans

Een krans, beeld van eeuwigheid, beeld een kringloop in de tijd uit. De cirkel die zonder begin of einde is, herinnert aan God. In de bijbel is er sprake van een krans van gerechtigheid (2 Timoteüs 4,8) en een nooit verwelkende krans van heerlijkheid (1 Petrus 5,4).

 

twijg

 

Een stronk, een nieuwe twijg

Jezus’ geboorte werd verbonden met een tekst uit het boek Jesaja:

“Een twijg ontspruit aan de stronk van Isaï,

een telg ontbloeit aan zijn wortels” (Jesaja 11,1)

De stronk is hier beeld van hoop en verwachting, de twijg is de verwezenlijking van die hoop (Ezechiël, 17,22-23).

 

Recepten

– zie www.sameneerlijketen.nl /Advent

 

Schikken

– zie www.symbolischschikken.nl /Advent

 

Vieren

– in de adventsperiode klinkt telkens bij een psalm het terugkerende gezongen refrein (antifoon):

Heer der hemelse machten, breng Gij ons de keer:

In het licht van uw aanschijn bevrijding (Psalm 80)

zie www.scheppingvieren.nl /Advent

 

dec
7
ma
Ambrosius
dec 7 hele dag

 

7 december Ambrosius van Milaan (ca. 339-342)

Zoet als honing

 

 

 

 

 

 

 

 

‘Ambrosius, patroon van bijen en spreeuwen, houdt van waaien en sneeuwen.’

 

Ambrosius is een groot prediker, schrijver, en dichter van hymnen, met name over licht dat het duister overwint.

Als kind lag hij, volgens een legende, met open mond te slapen terwijl bijen die vulden met honing. Zijn woorden zouden ‘zo zoet zijn als honing’ (zoals een Psalm zegt).

Hij werd bisschop van Milaan en wordt met Augustinus, Gregorius de Grote en Hiëronymus gerekend tot de 4 grote Westerse kerkvaders.

 

 

 

dec
13
zo
Lucia van Syracuse
dec 13 hele dag

 

13 december Lucia van Syracuse († 300)

Licht dragen

 

 

 

 

 

 

 

 

Lucia betekent ‘lichtdraagster’. Met name in Zweden wordt Lucia feestelijk herdacht. Meisjes dragen op hun hoofd een vaak groene kaarsenkroon met vijf of zeven kaarsen. Zo zijn zij op deze dag ‘draagsters van het licht’. Zij delen speciale “Luciabroodjes” uit (met saffraan).

Volgens een legende bezocht Lucia met haar zieke moeder het graf van de heilige Agatha (gestorven in de 3e eeuw in Catania), waarna haar moeder genas. Dankbaar schonk Lucia toen al haar bezit aan de armen. In een andere legende wordt verhaald hoe zij in de catacomben afdaalde om brood te brengen aan christenen die zich daar schuil hielden om te ontkomen aan vervolging. Zij droeg daarbij een kaars op haar hoofd als licht op haar pad.

 

Boom

– Sint-Luciakers is een volksnaam voor de Weichselboom. De boom is verwant aan de kers en wordt ook wel boerenpruim genoemd. Het hout heeft een goede geur. In het Duits wordt deze boom ook wel Sankt-Lucienholz genoemd, in het Frans Bois de Saint-Lucie.

 

Kruid

– Valkruid (Arnica montana ) of wolverlei heeft de volksnaam Sint Luciaanskruid. Hildegard van Bingen (1098-1179) noemt de plant Wolfislegena. Het was een bekend wondkruid waarvoor men de wortel gebruikte. Tegenwoordig wordt tinctuur uit bloemen nog in de volksgeneeskunde gebruikt. Wellicht dat door de combinatie van de vermeende heilzame werking en de lichte zonnige kleur van de bloem dit kruid aan Lucia herinnerde.

 

Arnica
Arnica

 

Recepten